Καλοκαίρι
Στα σταροχώραφα
απέραντη η μοναξιά
των σταυρωμένων αχυρανθρώπων,
πρόδηλη στη λεπτή προβολή της σκιά τους
πάνω στις υπόρειες της πυρόξανθης ξεραΐλας
πρόδηλη στη λεπτή προβολή της σκιά τους
πάνω στις υπόρειες της πυρόξανθης ξεραΐλας
του ασθμαίνοντος Ιουλίου,
που ,ελαφραίνει την υπόχρυση ματαιότητά του,
η ψευδαίσθηση μιας άχρονου αιωνιότητας,
στ' αμετάβλητο τοπίο του βουνού και του γυάλινου νερού με τ' ανάποδα κυπαρίσσια,
στη τρυφηλή ακινησία των σαυρών απάνω στα κεραμίδια,
στο ενιαύσιο ηχηρό πέρασμα των πελαργών
κάθε χρόνο σαν κανένας χρόνος
που ,ελαφραίνει την υπόχρυση ματαιότητά του,
η ψευδαίσθηση μιας άχρονου αιωνιότητας,
στ' αμετάβλητο τοπίο του βουνού και του γυάλινου νερού με τ' ανάποδα κυπαρίσσια,
στη τρυφηλή ακινησία των σαυρών απάνω στα κεραμίδια,
στο ενιαύσιο ηχηρό πέρασμα των πελαργών
κάθε χρόνο σαν κανένας χρόνος
πάνω από τα σκιάχτρα
τ' άφοβα μαύρα πουλιά
τ' άφοβα μαύρα πουλιά
αγνοούν την αυτοαναφορά
της πτητικότητάς τους
της πτητικότητάς τους
πετούν γύρω απ' τους σπόρους
των δικών μας φόβων.
Στα σταροχώραφα
Στα σταροχώραφα
η απέραντη μοναξιά
σκιάζει το χώμα
άγονος η αγωνία
σκιάζει το χώμα
άγονος η αγωνία
της προσμονής της ανάστασης των σκιάχτρων.
Αλλά, όπως κάθε Άνοιξη,
η άνθιση των προσδοκιών μας
αγνοεί την σημασία των καρπών τους.Αλλά, όπως κάθε Άνοιξη,
η άνθιση των προσδοκιών μας
''...αν με θυμηθείς στο όνειρό μου...''
''... would you remember me in my dreams? ...''
No comments:
Post a Comment