Afternoon, before the moon

Ritsos Yannis

ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Το απόγευμα είναι όλο πεσμένους σουβάδες, μαύρες πέτρες, ξερά
αγκάθια.
Το απόγευμα έχει ένα δύσκολο χρώμα από παλιά βήματα που
μείναν στη μέση
από παλιά πιθάρια θαμμένα στην αυλή, και πάνω τους η κούραση
και το χορτάρι.
Δυο σκοτωμένοι, πέντε σκοτωμένοι, δώδεκα—πόσοι και πόσοι.
Κάθε ώρα έχει το σκοτωμένο της. Πίσω απ’ τά παράθυρα
στέκουν αυτοί που λείπουν και το σταμνί με το νερό που δεν ήπιαν.
Κι αυτό το αστέρι που έπεσε στην άκρη της βραδιάς
είναι σαν το κομμένο αυτί που δεν ακούει τα τριζόνια
που δεν ακούει τις δικαιολογίες μας—δεν καταδέχεται
ν’ ακούσει τα τραγούδια μας—μονάχο, μονάχο,
μονάχο, αποκομμένο, αδιάφορο για καταδίκη ή για δικαίωση.


AFTERNOON
The afternoon is full of fallen plaster, black stones, dry
thorns.
The afternoon has a difficult color of old footsteps stopped
halfway
of old storage jars buried in the yard and over them tiredness
and grass.
Two people killed, five killed, twelve – so many, so many.
Each hour has its own killed person. Behind the windows
stand the ones who left and the pitcher with water they didn’t drink.
And this star that fell at the edge of the evening
is like the severed ear that cannot hear the crickets
that cannot hear our excuses – it disdains
to hear our songs – alone, alone,
alone, detached, indifferent to condemnation or justification.

~Γιάννη Ρίτσου-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Yannis Ritsos-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis